در عصر حاضر، تأثیر فناوری‌های دیجیتال بر عموم مردم و بالاخص نوجوانان انکارناپذیر است. تمایل به استفاده از بازی‌های دیجیتالی و رایانه‌ای شیوه زیست نوجوانان را تغییر داده و باعث شده آن‌ها زمان زیادی را در فضای مجازی سپری کنند. این امر منجر به کاهش تعاملات اجتماعی، کاهش تحرک، چاقی و افسردگی در نوجوانان شده است. حال آن‌که انسان، به‌طور ذاتی اجتماعی آفریده شده و کاهش تعاملات و عدم استفاده از فضای شهری مشکلات روحی و جسمی بسیاری را بالاخص برای نوجوانان به وجود می‌آورد. لذا در این نوشتار با قبول جذابیت بازی و کشش نوجوانان به انجام آن و به منظور حضور فعال‌تر و تعاملات بیشتر نوجوانان در فضای شهری و افزایش سرزندگی فضاهای شهری، از رویکرد بازی‌وارسازی به عنوان واسطه‌ای بین نوجوانان و فضاهای شهری استفاده شده است.

این پژوهش به تحلیل و بررسی محتواهای کمی و کیفی طراحی فضاهای شهری و نقش نیازهای نوجوان در فضای شهری و تعریف بازی‌وارسازی و قابلیت‌ها و تجربیات قبلی در تعامل آن با فضای شهری پرداخته شده و درنهایت براساس آن چارچوب مفهومی تدوین گردیده که در آن کیفیت‌های طراحی شهری مربوط به بازی‌وارسازی فضای شهری دوستدار نوجوان مدنظر قرار گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که کیفیت‌های طراحی شهری همچون نفوذپذیری و اختلاط کاربری، عرصه عمومی بازی‌وارسازی شده، جذابیت و دلبستگی بصری، ایجاد رنگ تعلق و حس مکان از طریق بازی‌وارسازی فضای شهری، مشارکت فعال نوجوانان و افزایش تعاملات نوجوانان در فضای شهری در اتخاذ نگاهی بازی‌وارسازی شده به فضای شهری و تشویق نوجوانان به حضور و کشف فضاهای شهری و عناصر آن و ارتقا حضورپذیری آن‌ها می‌تواند مؤثر باشد.