در کشورها، یافتن فضاها و ارزش‌هایی وجود دارند که روزگاری قلب تپنده‌ی شهر و دارای پتانسیل‌های بالقوه جهت ایجاد تعاملات اجتماعی، کارآفرینی و ارتقا سطح فرهنگی جامعه بوده‌اند، اما به دلیل عناصرسازی نشدن کارکرد خود را از دست داده و به فراموشی سپرده شده‌اند. مکان‌سازی خلاق به عنوان رویکردی برای آفرینش و تزریق روحی دوباره به این محل‌ها پیشنهاد می‌شود. هدف از این پژوهش، شناخت نظری مکان‌سازی خلاق و بررسی اقدامات انجام‌شده در نمونه‌های موفق می‌باشد.

این پژوهش با رویکرد تطبیقی و مطالعه موردی بوده و به روش تحلیل کیفی انجام شده است و برای جمع‌آوری داده‌ها از روش کتابخانه‌ای استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد در مکان‌سازی خلاق اقدامات در راستای ابعاد کلیدی عملکردی و اجتماعی ضروری می‌باشد. آفرینش مکان‌های مستمر کشف و به‌کارگیری سرمایه‌های بومی است. مشارکت ساکنان محلی باعث شناخت بهتر میراث فرهنگی و اثباتی می‌شود که آن‌ها برای زندگی اجتماعی با ارزش می‌دانند. در نتیجه، به محیط اهرمی برای مکان‌سازی خلاق، تولید پایدار ایده‌های خلاقانه و دوری از تجویز استانداردهای فرهنگی تبدیل می‌شود.

نتایج حاصل از بررسی نمونه‌های موردی نشان می‌دهد ایجاد پیاده‌راه و تقویت داده‌ها از مهم‌ترین اقدامات در بعد کلیدی مکان‌سازی خلاق می‌باشد. احترام به میراث سایت، توجه به رویدادهای بومی و برنامه‌ریزی رویدادها در جشن‌ها و اعیاد موجب تقویت حضور مردم در مکان می‌شود. توجه به عوامل فرهنگ و هنر محور می‌تواند لنکر فعالیت‌ها و جذب جامعه باشد.