امنیت زنان در فضای شهری از بخش‌های مهم امنیت در فضای شهری است که تأمین آن، به نوعی تضمین‌کننده امنیت دیگر قشرهای جامعه است. حس امنیت زنان در فضای شهری، تحت وضعیت کالبدی محلات شهری، عوامل اجتماعی، فرهنگی، هنجاری و شاخص‌های بسیاری قرار دارد. بنابراین، پژوهش حاضر به بررسی امنیت زنان، در دو بافت قدیم و جدید (محله شاه رکن‌الدین و ولی‌آباد واقع در دزفول) پرداخته که برای ارزیابی آن، روش کمی و از طریق پرسشنامه از مردم نظرخواهی شده است و اطلاعات گردآوری‌شده با استفاده از تحلیل‌های آماری موردبررسی قرار گرفته‌اند. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که باوجود تفاوت‌های مکانی و ساختاری در این دو بافت، احساس امنیت زنان در سطح قابل قبولی قرار دارد. تفاوت معماری در محلات، تأثیر قابل‌توجهی در احساس امنیت زنان داشته و عواملی همچون وجود المان‌های نورپردازی شهری، میزان تردد افراد، سطح نظارت، وجود کوچه‌ها، وجود خیابان‌های مطمئن و جمعیت، حضور پلیس در منطقه، ارتقاء سطح فرهنگی و اجتماعی، و فضاهای تجمع در محله، نقش عوامل نظیر حاشیه ساختمان‌های نیمه‌کار، متروک، و افراد ناشناس در محله باعث ایجاد احساس امنیت در زنان ساکن دو محله می‌شود.