انسانی که روزی خود را در دامن طبیعت می‌دید، امروز ارتباطش با طبیعت به سلطه تبدیل شده است. از این‌رو به دلیل شکاف عمیق بین انسان و طبیعت، حضور طبیعت و تقویت آن در شهر از عوامل ضروری در طراحی شهری امروز تلقی می‌شود. بایوفیلیک این است که ما به عنوان یک گونه، ارتباط ذاتی با طبیعت داریم، وقتی طبیعت در اطراف ما باشد، جایی که ما زندگی می‌کنیم و کار می‌کنیم، ما شادتر، سالم‌تر هستیم و می‌توانیم زندگی معنادارتری داشته باشیم. پرسش اصلی این پژوهش این است که آیا ارتباط شهر با طبیعت در گذر زمان است و به دنبال پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان این پیوند را تقویت کرد؟ نتایج نشان می‌دهد که تقویت این پیوند، به ویژه در فضاهای شهری، نقش کلیدی در بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها دارد. روش این تحقیق تحلیل محتوا است که به بررسی تطبیقی نمونه‌های شهری مختلف پرداخته و عناصر طبیعی و فضاهای سبز موجود در شهرها را تحلیل کرده است. همچنین، یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بهره‌برداری مناسب از طبیعت در طراحی شهری می‌تواند به ایجاد محیطی سالم‌تر و پویاتر کمک کند. در نهایت، پژوهش تأکید دارد که شهرها نیازمند بازنگری در رابطه‌شان با طبیعت هستند تا بتوانند محیط‌هایی پایدار و همگام با نیازهای انسانی و اکولوژیکی ایجاد کنند.